Annabelle Stephenson
در دوران اولیه فناوری کامپیوتر، آداپتور گرافیک رنگی (CGA) یک نقطه عطف قابل توجه در تاریخ قابلیت نمایش تصویری برای رایانه‌های شخصی بود. اگرچه اغلب به دلیل پالت رنگی محدود و رزولوشن پایینش مورد انتقاد قرار گرفت، CGA پیشرفتهای بی‌نظیری را برای گرافیک‌های جزئی و جذابی فراهم کرد که امروزه بر روی دستگاه‌های مدرن داریم.
در دهه ۱۹۸۰، زمانی که فناوری در بچه‌گانه‌ای بود، گرافیک‌های کامپیوتری روی کامپیوترهای شخصی زیادی جای تعجب را خالی می‌کرد. کارت گرافیک CGA به دلیل عملکرد غیرمطلوب خود، در آن زمان به شکل استهزاءآمیزی به عنوان “آداپتور گرافیک ضعیف” شناخته می‌شد. اصلاً برای نمایش نمودارهای میله‌ای طراحی شده بود و نقشی برای پشتیبانی از گرافیک‌های پیچیده مورد نیاز بازی‌های ویدئویی نداشت. با این حال، این تکنولوژی به نظر مبدئی به همراهی برای آینده بازی‌های کامپیوتری راه گشود.
پیشرفتهای بعدی در کارت‌های گرافیک، از قبیل EGA و VGA، بهترین کیفیت گرافیک روی کامپیوترها را بهبود بخشید و CGA را بیشتر برای دستگاه‌های مقرون به صرفه مانند Amstrad PC1512 جا گذاشت. بدلیل تعداد نرم‌افزارهای سازگار با CGA، این کارت وینتج تا اوایل دهه ۱۹۹۰ قابل اجرا بود، به گویشی مانند سیستم عامل ویندوز 3.0.
نسخه پایه‌ی CGA از تنها ۱۶ کیلوبایت حافظه استفاده می‌کرد و از پالت ۱۶ رنگی پشتیبانی می‌کرد. در آن زمان‌های ابتدایی، هشت رنگ حاضر موجودیت‌های متفاوت از رنگ‌های اصلی را نشان می‌دادند و کاربران با اضافه‌کردن یک بیت چهارم، می‌توانستند “شدت” رنگ‌ها را اصلاح کرده و یک ابعاد رنگی چهار بیتی فراهم کنند.
البته همه ۱۶ رنگ همزمان روی صفحه نمایش نمی‌توانستند نشان داده شوند. حالت متن، نمایش ۱۶ رنگ را با وضوح ۶۴۰ در ۲۰۰ پیکسل فراهم می‌کرد و از کد ASCII برای نشان دادن اشکال و تصاویر استفاده می‌کرد. هرچند که این روش غیرمعمول برای گرافیک به معنای “تایپ” کردن تصاویر به جای نقاشی، برای بسیاری ساعت‌ها سرگرمی و بیان خلاقانه را فراهم می‌کرد.
به طور خلاصه، با وجود محدودیت‌های خود، کارت گرافیک CGA راه رنگ‌های جهان گرافیکی برای کامپیوترهای شخصی باز کرد. بدون مشارکت‌های نوآورانه‌اش، تجربیات بصری فراگیری که امروز دوست داریم، ممکن است تنها یک رویا دورانه باقی مانده بود.
سوالات متداول
The source of the article is from the blog publicsectortravel.org.uk
