Annabelle Stephenson
Στον κόσμο των video games, αναδύεται συχνά το ερώτημα: είναι πραγματικά απαραίτητο να γίνει remake του παιχνιδιού Αδέλφια; Ο εμβληματικός τίτλος Αδέλφια κρατά έναν ξεχωριστό χώρο στις καρδιές πολλών, γνωστός για την καινοτόμο προσέγγισή του στα παιχνίδια με μοναδικό παίξιμο παζλ για μία παίκτη.
Καταδυόμενοι στον κόσμο των παιχνιδιών της Hazelight, τα Αδέλφια επικεντρώνονται στις σχέσεις, ορατές στο gameplay όπου κάθε αδελφός έχει τις δικές του δυνατότητες και αδυναμίες που πρέπει ο παίκτης να εκμεταλλευτεί για να προχωρήσει. Ενώ οι μηχανισμοί στα Αδέλφια είναι πιο απλοί σε σχέση με τα μαγικά κόσμοι που δημιούργησαν στο It Takes Two, η χαρά βρίσκεται στη χρήση των ικανοτήτων κάθε αδελφού, είτε χρησιμοποιώντας τον μικρότερο για να φτάσεις σε απρόσιτες περιοχές είτε τον ισχυρότερο για να χειρίζεσαι βαριά μηχανήματα και συσκευές.
Σίγουρα, τα απλά παζλ είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο στα Αδέλφια, τόσο στην αρχική όσο και στη Remastered έκδοση. Η βαθιά συγκινητική αφήγηση των δεσμών αδελφών και τα μήκη που πηγαίνουμε για τους αγαπημένους μας παραμένει εξίσου συγκινητική σήμερα όπως και πριν από δέκα χρόνια.
Ωστόσο, η Remastered έκδοση των Αδελφών φέρνει ένα σημαντικό νέο στοιχείο με την προσθήκη ενός συνεργατικού mode. Αν και αυτή η προσθήκη μπορεί να φαίνεται ελκυστική, ειδικά για τους φίλους του co-op παιχνιδιού σε τίτλους όπως τα A Way Out και It Takes Two, το συνεργατικό mode στα Αδέλφια Remastered αισθάνεται κάπως επιφανειακό. Η ουσία του αρχικού παιχνιδιού, όπου ένας παίκτης ελέγχει τους δύο αδελφούς ταυτόχρονα, αδυνατίζεται. Οι προκλήσεις γίνονται ευκολότερες, αφαιρώντας την ουσία της βοήθειας δύο αδελφών στην ξεπεραστές των ανυπέρβλητων εμποδίων, καθιστώντας την Remastered μια λιγότερο ικανοποιητική εμπειρία όταν παιχτεί από δύο άτομα.
Αυτή η αλλαγή θέτει ερωτήματα για τις προθέσεις των δημιουργών. Παιζόμενο μόνο, τα Αδέλφια παραμένουν ένα υπέροχο παιχνίδι που έχει αγαπηθεί εδώ και χρόνια. Παίζοντας με άλλους μειώνεται η ουσία του παιχνιδιού και απομακρύνεται από αυτό που έκανε το αρχικό τόσο ξεχωριστό. Αυτό αναζωογονεί την επιθυμία για τη Remastered να είναι ένα πλήρες έργο που ισορροπεί παζλ και προκλήσεις, λαμβάνοντας υπόψη έναν επιπλέον παίκτη στη συνεργατική λειτουργία. Δυστυχώς, η προσθήκη του συνεργατικού παιχνιδιού αποτυγχάνει, αφήνοντας τη συνολική εμπειρία κάπως άδεια και περιττή.
Πέραν της συνεργατικής λειτουργίας, ο μοναδικός άλλος σημαντικός αλλαγή βρίσκεται στη βελτιωμένη οπτική παρουσίαση. Τα ενημερωμένα γραφικά είναι αναμφίβολα εντυπωσιακά, μετακινούμενα από το παραμυθένιο αισθητικό του αρχικού παιχνιδιού σε μια πιο ρεαλιστική εμφάνιση. Παρόλο που δεν είναι ασχημη, αυτή η νέα καλλιτεχνική κατεύθυνση μπορεί να μην κεντρίσει το ενδιαφέρον όσων ερωτεύτηκαν το αρχικό οπτικό στυλ.
Το συμπέρασμα είναι ότι η εμπειρία με τη Remastered έκδοση των Αδελφών μπορεί να περιγραφεί ως “κάτι αισθάνεται ελλιπές”. Το παιχνίδι διατηρεί την πυρήνα του λαμπρότητα, αλλά ως remaster, αποτυγχάνει να κάνει αρκετά για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, ειδικά αφού η κύρια προσθήκη, το συνεργατικό mode, αποσυνδέει από το μεγαλύτερο όπλο του αρχικού παιχνιδιού. Ακόμη και όταν παίζεται μόνο, υπάρχει μια παραμονή αίσθηση ότι το αρχικό παιχνίδι με το καλλιτεχνικό του στυλ θα ήταν μια πιο κατάλληλη επιλογή. Παρ’ όλα αυτά, τα Αδέλφια παραμένουν μια εκπληκτική εμπειρία και εάν αυτό το remaster οδηγήσει σε μια αναζωογόνηση του παιχνιδιού και ελκύσει νέους παίκτες, αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία.
Συχνές Ερωτήσεις:
1. Πώς διαφέρει το συνεργατικό mode στα Αδέλφια Remastered από το αρχικό παιχνίδι;
2. Ποια είναι η σημαντικότερη αλλαγή που φέρνει η Remastered έκδοση των Αδελφών;
3. Πώς αξιολογείτε την αισθητική ενημέρωση των γραφικών στα Αδέλφια Remastered;
4. Ποια είναι η κύρια κριτική που ασκείται στο Remastered παιχνίδι Αδέλφια;
5. Ποια είναι η συμπεριφορά του παιχνιδιού στη δημιουργία δεσμών μεταξύ των χαρακτήρων;
The source of the article is from the blog windowsvistamagazine.es
