Η Πλεξουδία Επιστρέφει με Ανανεωμένη Εμφάνιση και Εμβρήματικά Σχόλια

Το Braid, το επιδραστικό παιχνίδι που ξεκίνησε τη συζήτηση “είναι τα παιχνίδια τέχνη;” πριν δεκαπέντε χρόνια, επέστρεψε με μεγάλη επιτυχία στην Έκδοση Επετείου του. Αυτή η ανανέωση επιτρέπει στους παίκτες όχι μόνο να ξαναζήσουν το παιχνίδι που άνοιξε το δρόμο για άλλα κλασικά indie παιχνίδια όπως το Fez και το Limbo, αλλά και να εισέλθουν σε ενημερωμένα γραφικά και μια ενδιαφέρουσα προσθήκη: σχολιασμός του σκηνοθέτη.

Όταν έπαιξα το Braid, Έκδοση Επετείου, με εντυπωσίασε πόσο εξακολουθεί να εκπλήσσει και να καταπλήσσει. Τα επίπεδα του παιχνιδιού παρουσιάζονται σαν παζλ, προκαλώντας τους παίκτες να συλλέξουν κομμάτια και να ξεκλειδώσουν νέες περιοχές. Ωστόσο, αυτό που μου έκανε εντύπωση αυτή τη φορά ήταν η προαιρετική φύση των παζλ. Αντί να υποχρεούνται να επιλύσουν κάθε ένα, οι παίκτες έχουν την ελευθερία να προχωρήσουν στα επίπεδα με το δικό τους ρυθμό. Αυτή η προοδευτική προσέγγιση αισθάνεται εγκαίρως, ιδίως στο πλαίσιο των συζητήσεων που διεξάγονται γύρω από τους τρόπους αφήγησης σε παιχνίδια όπως το Elden Ring.

Τα παζλ καθαυτά είναι αναμφισβήτητα προκλητικά, με το Braid να υπερβαίνει όρια και να αντιτίθεται στις παραδοσιακές γενικότερες συμβάσεις των παιχνιδιών. Το παιχνίδι απολαμβάνει το να παρουσιάζει ιδέες παζλ που παραβιάζουν τη φυσική τάξη των πραγμάτων, απαιτώντας από τους παίκτες να σκέφτονται εκτός του κουτιού. Λίγα πρόσφατα παιχνίδια έχουν καταφέρει να εξερευνήσουν αυτόν τον καινοτόμο χώρο, κάνοντας το Braid, Έκδοση Επετείου να φαίνεται σαν μια μοναδική και αλλόκοτη εξέταση στην επίλυση παζλ.

Εκεί που η εμπειρία απογοήτευσε ελαφρώς εμένα ήταν στο τμήμα της αφήγησης. Ενώ το Braid κάποτε αποθεώθηκε για τις μηχανικές που συνδέονται και την αφήγηση, ανέκατεψα την αφήγηση ως υπερβολική και φιλοπρόσωπη κατά την επανεξέταση του παιχνιδιού. Ίσως οι προσδοκίες μου έχουν αλλάξει μετά την έκθεσή μου σε πιο σημαντικές αφηγήσεις σε πρόσφατα indie παιχνίδια όπως το Inside. Η επίδραση της ιστορίας απλά δεν χτύπησε τόσο δυνατά όσο πριν από χρόνια.

Εκπληκτικά, ανακάλυψα επίσης ότι το Braid ήταν πιο σύντομο από ό,τι θυμόμουν. Με περίπου πενήντα επίπεδα, η ολοκλήρωση του παιχνιδιού μπορεί να πάρει λιγότερο από μια ώρα για όσους δεν επιδιώκουν την απόλυτη ολοκλήρωση. Ωστόσο, η προαιρετική φύση των επιπέδων επιτρέπει στους παίκτες να καθορίσουν τη διάρκεια του ταξιδιού τους, συμβάλλοντας στη γοητεία του παιχνιδιού.

Οπτικά, το Braid, Έκδοση Επετείου διατηρεί τη γοητεία του ενώ ενισχύει τα φόντα για να δημιουργήσει ένα πιο πλούσιο κόσμο. Ωστόσο, είναι ο σχολιασμός του σκηνοθέτη εκείνο που λάμπει πραγματικά. Οι απόψεις του Jonathan Blow σχετικά με την ανάπτυξη παιχνιδιών και παζλ ενσωματώνονται άψογα στα επίπεδα, προσφέροντας μια συναρπαστική εξερεύνηση κάθε πτυχής της δημιουργίας του Braid. Είναι ένας κρίκος της αγάπης και φροντίδας που επενδύθηκαν σε αυτή την Έκδοση Επετείου, αφήνοντας τους παίκτες μαγεμένους από τη μαγεία πίσω από τις κουρτίνες.

Συνολικά, το Braid, Έκδοση Επετείου παραμένει εξίσου σημαντικό και συναρπαστικό όπως πάντα, αποδεικνύοντας ότι έχει αντέξει στο χρόνο. Για τους νέους παίκτες του Braid, αυτή η επανακυκλοφορία προσφέρει ένα ευχάριστο κέρασμα καθώς εξερευνούν ένα παιχνίδι που επαναπροσδιόρισε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για το χρόνο στο gaming, όπως και το Portal έκανε για τον χώρο.

The source of the article is from the blog regiozottegem.be