Η Πλεξούδα Επιστρέφει με Νέα, Ανανεωμένη Εμφάνιση και Συναρπαστικά Σχόλια

Το Braid, το επιδραστικό παιχνίδι που ξεκίνησε τη συζήτηση “είναι τα παιχνίδια τέχνη;” πριν δεκαπέντε χρόνια, έκανε μια θριαμβευτική επιστροφή με την Έκδοση Επετείου του. Αυτή η επανέκδοση επιτρέπει στους παίκτες όχι μόνο να ξαναζήσουν το παιχνίδι που άνοιξε το δρόμο για άλλα κλασικά indie παιχνίδια όπως το Fez και το Limbo, αλλά και να γνωρίσουν ανανεωμένα γραφικά και μια ενδιαφέρουσα προσθήκη: σχολιασμός του σκηνοθέτη.

Όταν έπαιξα το Braid, Έκδοση Επετείου, με συγκίνησε πόσο εξακολουθεί να εκπλήσσει και να καθηλώνει. Τα επίπεδα του παιχνιδιού παρουσιάζονται ως παζλ, διατρέχοντας τους παίκτες να συλλέξουν κομμάτια και να ξεκλειδώσουν νέες περιοχές. Ωστόσο, αυτό που μου έκανε εντύπωση αυτή τη φορά ήταν ο προαιρετικός χαρακτήρας των παζλ. Αντί για το να αναγκάζονται να λύσουν κάθε ένα, οι παίκτες έχουν την ελευθερία να προχωρήσουν στα επίπεδα με τον δικό τους ρυθμό. Αυτή η προοδευτική προσέγγιση αισθάνεται επίκαιρη, ειδικά μέσα στο πλαίσιο των συζητήσεων για τα λεγόμενα λειτουργίας ιστορίας σε παιχνίδια όπως το Elden Ring.

Τα ίδια τα παζλ είναι αναμφισβήτητα προκλητικά, με το Braid να ρισκάρει και να παραβιάζει τις παραδοσιακές προσδοκίες του παιχνιδιού. Το παιχνίδι απολαμβάνει το να παρουσιάζει ιδέες παζλ που αντιβαίνουν στη φυσική τάξη των πραγμάτων, απαιτώντας από τους παίκτες να σκεφτούν εκτός του συνηθισμένου. Λίγα πρόσφατα παιχνίδια έχουν καταφέρει να εξερευνήσουν αυτόν τον καινοτόμο χώρο, κάνοντας το Braid, Έκδοση Επετείου, να μοιάζει με μια μοναδική και ξένη εξέταση στην επίλυση παζλ.

Εκεί που η εμπειρία με απογοήτευσε ελαφρώς ήταν στο τμήμα της αφήγησης. Ενώ το Braid απολάμβανε κάποτε τα ενωμένα μηχανικά και την αφήγηση του, βρήκα την αφήγηση να είναι υπερβολικά υπεράνω και υπερόπτη όταν επαναξιολόγησα το παιχνίδι. Ίσως οι προσδοκίες μου άλλαξαν μετά από την έκθεση σε πιο συγκινητικές αφηγήσεις σε πρόσφατα indie παιχνίδια όπως το Inside. Η επίδραση της ιστορίας απλά δεν είχε την ίδια ένταση που είχε κάποια χρόνια πριν.

Εκπληκτικά, ανακάλυψα επίσης ότι το Braid ήταν πιο μικρό από ό,τι θυμόμουν. Με περίπου πενήντα επίπεδα, η ολοκλήρωση του παιχνιδιού μπορεί να πάρει λιγότερο από μία ώρα για τους μη συμπληρωτικούς παικτες. Ωστόσο, ο προαιρετικός χαρακτήρας των επιπέδων επιτρέπει στους παίκτες να καθορίσουν τη διάρκεια του ταξιδιού τους, συμβάλλοντας στη γοητεία του παιχνιδιού.

Οπτικά, το Braid, Έκδοση Επετείου, διατηρεί τη γοητεία του ενώ ενισχύει τα φόντα για να δημιουργήσει έναν πιο πλούσιο κόσμο. Είναι ο σχολιασμός του σκηνοθέτη όμως που λάμπει πραγματικά. Οι αναλύσεις του Jonathan Blow για την ανάπτυξη παιχνιδιών και παζλ έντασσονται αρμονικά στα επίπεδα, προσφέροντας μια συναρπαστική εξερεύνηση κάθε πτυχής της δημιουργίας του Braid. Είναι μια απόδειξη της αγάπης και της φροντίδας που δόθηκε σε αυτή την Έκδοση Επετείου, αφήνοντας τους παίκτες μαγεμένους από την μαγεία πίσω από τις σκηνές.

Συνοψίζοντας, το Braid, Έκδοση Επετείου παραμένει τόσο σημαντικό και συναρπαστικό όσο ποτέ, αποδεικνύοντας ότι έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Για τους παίκτες που δεν έχουν ασχοληθεί με το Braid, αυτή η επανεκδοχή προσφέρει μια απολαυστική εμπειρία καθώς ερευνούν ένα παιχνίδι που επανέφερε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τον χρόνο στα παιχνίδια, παρόμοια με το πώς το Portal έκανε με τον χώρο.

The source of the article is from the blog maestropasta.cz