Στον κόσμο των παιχνιδιών στρατηγικής, η δράση του “ζωγραφίσματος του χάρτη” έχει αποκτήσει κακή φήμη. Συχνά συνδέεται με μονότονο γέιμπλεϊ, όπου οι παίκτες περιορίζονται στη διεύρυνση των εδαφών τους με πρόσκαιρες δυνάμεις. Ωστόσο, όταν υλοποιείται σωστά, το ζωγράφισμα του χάρτη μπορεί να είναι μια συναρπαστική εμπειρία που προσθέτει βάθος και ενθουσιασμό σε παιχνίδια όπως το Civilization, το Dawn of War: Dark Crusade και η σειρά Total War.
Ένα παιχνίδι που κυριαρχεί στην τέχνη της κυριαρχίας του χάρτη είναι το Total War: Warhammer. Αυτό που το ξεχωρίζει είναι η μοναδική προσέγγιση κάθε στρατού για τη διεύρυνση της επιρροής του. Λάβετε ως παράδειγμα τη φατρία των Νορβηγών, μια ομάδα από άγριους Βίκινγκ και λυκάνθρωπους. Η κατάκτησή τους περιλαμβάνει την υποταγή αντιπάλων φατριών μέσω άμεσων αντιπαραγωγών, ενώ ενώνουν τις γητείες της Νορσκας υπό ένα σημαία. Ωστόσο, κατά την λεηλασία του Παλαιού Κόσμου, ασχολούνται μόνο με τις ακτογραμμές, αφήνοντας το υπόλοιπο να καταστρέφεται προς τιμήν των σκοτεινών τους θεών. Αυτό συμβολίζεται από τη σταδιακή μετατροπή του χάρτη σε χρώμα της στάχτης, μνημονεύοντας τις νίκες τους.
Ο λόγος που η μεταμόρφωση του χάρτη σε παιχνίδια στρατηγικής είναι μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια δεν χρειάζεται περιγραφή. Αντί να αντιμετωπίσουν καθημερινούς εμποδίους όπως τα κάγκελα, οι παίκτες αντιμετωπίζουν εχθρικές φυλές, επιθετικούς βρικόλακες πειρατές και άλλα φανταστικά στοιχεία. Η παρακολούθηση των ηπείρων να αλλάζουν χρώμα κατά τη διάρκεια εκατοντάδων γύρων ενδέχεται να μην παρέχει το ίδιο επίπεδο στρατηγικού βάθους με άλλες εκστρατείες, αλλά προκαλεί μια αίσθηση ολοκλήρωσης παρόμοια με την επίλυση ενός παζλ. Είναι μια υλική αναπαράσταση της επίδρασης του παίκτη στον κόσμο του παιχνιδιο…