Brothers Remastered: An Artistic Evolution from Nostalgia

در دنیای بازی ها، یک سوال چندگانه بوجود می آید: آیا بازسازی بازی Brothers واقعاً ضروری است؟ بازی نشانگری برای بازیکنان ، یعنی بازی Brothers جای ویژه‌ای در قلوب بسیاری دارد، که برای رویکرد نوآورانه خود در بازی‌های پازل تک نفره شناخته می‌شود. به جای کنترل کردن تنها یک برادر در هر لحظه، بازیکنان همزمان نایا و نایی را روی یک مسیر جست و جوی درمان برای پدر بیمارشان هدایت می‌کنند. هر استیک آنالوگ روی دسته کنترل بازی به یکی از برادران اختصاص داده شده است، که این سیستم کنترل نوآورانه از حیاتیترین عناصر حل معماهای بازی است.

ورود به دنیای بازی‌های Hazelight، Brothers بر روی روابط تمرکز دارد که در مکانیزم‌های پازل مشهود است که هر برادر قدرت‌ها و ضعف‌های خود را دارد که بازیکنان برای پیشرفت باید از آنها استفاده کنند. در حالی که مکانیزم‌ها در Brothers نسبت به دنیای جادویی ایجاد شده در بازی It Takes Two ساده‌تر است، لذت در استفاده از توانایی‌های هر برادر است؛ آیا از کوچک‌تری برای دستیابی به مناطق غیرقابل دسترسی استفاده شود یا از قدرتمند برای جابجایی ماشین‌آلات و دستگاه‌های سنگین.

به نوعی پازل‌های ساده ویژگی ممتازی در Brothers است، هم در نسخه اصلی و هم در نسخه Remastered. داستان عمیقاً حماسی از پیوند خواهر و برادر و فاصله‌هایی که برای عزیزان خود طی می‌کنیم، همچنان همانطور که دهه‌ها پیش بود، با اهمیت باقی‌مانده است.

با این حال، ریمستر Brothers تغییر مهمی را با اضافه شدن حالت همکاری به خود اعلام می‌کند. اگرچه این افزودن ممکن است جذاب به نظر برسد، به ویژه برای طرفداران بازی های همکاری در عناوینی مانند A Way Out و It Takes Two، اما حالت همکاری در Brothers Remastered کمی به نادرستی افزوده شده است. جوهر بازی اصلی، که یک بازیکن هر دو برادر را همزمان کنترل می‌کند، آب شده است. چالش‌ها آسان‌تر می‌شوند، واقعه‌های مانع‌ناپذیر را از بین برده و باعث می‌شود تا ریمستر تجربه‌ای کمتر را زمانی که به صورت جفت بازی می‌شود، ایجاد کنند.

این تغییرات سؤالاتی درمورد نیت سازندگان به وجود می‌آورد. هنگام بازی تک‌نفره، Brothers یک بازی فوق‌العاده است که سال‌هاست محبوب بوده است. بازی با دیگران ارزش بازی را کاهش می‌دهد و از آنچه بازی اصلی را ویژه کرده است، منحرف می‌شود. این باعث می‌شود که بخواهیم که ریمستر یک پروژه جامع‌تر باشد، یک بازسازی کامل که پازل و چالش ‌ها را در نظر می‌گیرد، نظر یک بازیکن جدید در حال حاضر. متأسفانه، اضافه کردن بازی همکاری کمی بدرد نخور است، که تجربه کلی را کمی خالی و تکراری می کند.

فراتر از این ویژگی همکاری، تغییر مهم دیگر در بهترین نمایش تصویری است. تصاویر به‌روزرسانی شده بدون شک فوق‌العاده زیبا هستند، با این حال از زیبایی‌های اصلی بازی، ظاهر شگرف و قصه واقع گرایانه تبدیل می‌شوند. هرچند منفی نیست، اما طراحی هنری جدید ممکن است با آنهایی که عاشق استایل بصری اصلی شده‌اند، همخوانی نداشته باشد.

به زبان ساده، تجربه بازی ریمستر Brothers می‌تواند به عبارت “چیزی ناقص است” خلاصه شود. بازی هنوز هوش ویژه‎ای دارد، اما به عنوان یک ریمستر، موفق نبوده برای توجیه وجودش کافی باشد، به ویژه زمانی که اضافه کردن حالت همکاری، بهترین قوت بازی اصلی را کاهش می‌دهد. حتی زمانی که به تنهایی بازی می‌شود، هنوز احساسی به بازی اصلی و سبک هنری آن باقی می‌ماند. با این حال، Brothers همچنان تجربه‌ای قابل توجه است و اگر ریمستر به بازی مجدد اعتبار می‌بخشد و بازیکنان جدیدی را جذب می کند، ارزش تلاش برای تجربه آن دارد.

سؤالات متداول:
1. آیا حالت همکاری بازی Brothers Remastered قابلیت پذیرش دارد؟
2. چه تغییرات قابل توجهی در Brothers Remastered انجام شده است؟
3. آیا اصلیت بازی Brothers با اضافه کردن حالت همکاری در ریمستر آسیب دیده است؟

The source of the article is from the blog jomfruland.net