انقلاب در تمرینات: نقش احساس در ورزش مجازی

یک مطالعه اخیر نشان داد که فناوری نوآورانه می‌تواند تجربه‌های ورزشی مجازی را با نظارت دقیق بر حالت‌های عاطفی در طول تمرینات بهبود بخشد. محققان دانشگاه بث از مجموعه‌ای از سنسورها، که ممکن است در دستگاه‌هایی مانند هدست‌های VR و ساعت‌های هوشمند ادغام شوند، استفاده کردند تا بینش‌هایی در مورد پاسخ‌های فیزیکی شرکت‌کنندگان در طول جلسات دوچرخه‌سواری ثابت VR به دست آورند.

هدف اصلی این مطالعه مرتبط کردن بهزیستی عاطفی کاربران با شدت فعالیت‌های مجازی آن‌ها بود، که به طور مؤثری تجربه ورزشی را شخصی‌سازی می‌کند. این تحقیق که در CHI 2024 نمایش داده شد، به توسعه‌دهندگان بازی کمک می‌کند تا محیط‌های ورزشی مجازی غوطه‌ورکننده‌ای را طراحی کنند که کاربران را حتی زمانی که اشتیاق کاهش می‌یابد، انگیزه دهد.

به گفته محقق اصلی، چالش‌های زیادی در زمینه انگیزه و پیروی از روال‌های ورزشی وجود دارد. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که با استفاده از بازی‌های ورزشی که به طور همزمان به حالت‌های عاطفی کاربران پاسخ می‌دهند، تجربه می‌تواند بهبود یابد. به عنوان مثال، زمانی که کاربران با مشکل مواجه می‌شوند، بازی می‌تواند تشویق یا جوایزی ارائه دهد و در عوض، زمانی که آن‌ها آماده هستند، چالش‌های بیشتری ارائه کند.

علاوه بر این، نویسنده مشترک تأکید کرد که شخصی‌سازی تجربیات ورزشی مجازی برای افزایش مشارکت و رضایت کاربر بسیار مهم خواهد بود. با توسعه این فناوری‌ها، انتظار می‌رود که ورزش‌های VR محبوبیت زیادی پیدا کنند، به خصوص در میان کودکان مدارس که در برنامه‌های تناسب اندام شرکت می‌کنند و افرادی که در حال بهبودی از آسیب‌ها هستند. ایجاد فناوری‌های سازگار و آگاه از عواطف می‌تواند به طور بنیادین نحوه نزدیک شدن کاربران به تناسب اندام فیزیکی را تغییر دهد و جلسات ورزشی طولانی‌تر و لذت‌بخش‌تری را ایجاد کند.

حقایق اضافی مرتبط با عواطف در ورزش مجازی:
عواطف نقش حیاتی در تناسب اندام فیزیکی دارند و بر انگیزه، عملکرد و پیروی از روال‌های ورزشی تأثیر می‌گذارند. مطالعات نشان داده است که عواطف مثبت در طول تمرینات می‌توانند اثر بخشی ورزش را افزایش داده و به نتایج بهتری در تناسب اندام بلند مدت منجر شوند. همچنین، حالت‌های عاطفی مختلف می‌توانند بر چگونگی درک افراد از تلاش تأثیر بگذارند؛ به عنوان مثال، زمانی که فرد احساس مثبت دارد، ممکن است تلاش فیزیکی را کمتر شدید درک کند.

سوالات و پاسخ‌های مهم:

1. حالت عاطفی چگونه بر عملکرد تمرین تأثیر می‌گذارد؟
حالت‌های عاطفی می‌توانند به طور قابل توجهی عملکرد تمرین را تغییر دهند. عواطف مثبت می‌توانند باعث افزایش اشتیاق شوند که ممکن است استقامت و تلاش را افزایش دهد، در حالی که عواطف منفی می‌توانند انگیزه و قابلیت درک شده را مختل کنند.

2. چه فناوری‌هایی در حال حاضر در حال توسعه برای نظارت بر حالت‌های عاطفی در هنگام ورزش هستند؟
فناوری‌هایی مانند مانیتورهای ضربان قلب، نرم‌افزارهای شناسایی چهره و سنسورهای بیومتریک در حال توسعه هستند تا پاسخ‌های عاطفی کاربران در طول تمرینات را ارزیابی کنند. این ابزارها می‌توانند داده‌های فیزیولوژیکی را برای استنباط حالت‌های عاطفی به‌صورت لحظه‌ای تجزیه و تحلیل کنند.

3. آیا بازخورد عاطفی می‌تواند به بهبود پایبندی به ورزش کمک کند؟
بله، بازخورد عاطفی پتانسیل افزایش پایبندی به ورزش را دارد با ایجاد یک تجربه ورزشی لذت‌بخش و جذاب‌تر. با پاسخ به نیازهای عاطفی کاربران، تمرینات مجازی می‌توانند انگیزه را حفظ کرده و کاربران را به بازگشت تشویق کنند.

چالش‌ها یا جنجال‌های کلیدی:
– حریم خصوصی و امنیت داده‌ها: جمع‌آوری داده‌های عاطفی و بیومتریک نگرانی‌هایی را در مورد حریم خصوصی ایجاد می‌کند. کاربران ممکن است از به اشتراک‌گذاری اطلاعات حساس، به دلیل ترس از سواستفاده، ابا داشته باشند.
– وابستگی بیش از حد به فناوری: این خطر وجود دارد که افراد به شدت به فناوری برای ایجاد انگیزه وابسته شوند و در نتیجه انگیزه درونی برای تناسب اندام را تضعیف کنند.
– تنوع واکنش‌های عاطفی: افراد مختلف ممکن است به محرک‌های مشابه به شیوه‌های مختلفی پاسخ دهند که این امر توانایی ایجاد پاسخ‌های عاطفی جهانی مؤثر در برنامه‌های ورزشی را پیچیده می‌کند.

مزایا:
– ورزش‌های شخصی‌سازی شده: فناوری می‌تواند تمرینات را به حالت‌های عاطفی فردی تطبیق دهد و تجربه و رضایت کاربر را بهبود بخشد.
– افزایش انگیزه: بازخورد لحظه‌ای می‌تواند به حفظ انگیزه کاربران کمک کند، به‌ویژه در مراحل چالش‌برانگیز یک تمرین.
– تعامل‌پذیری بیشتر: فناوری‌های غوطه‌ورکننده می‌توانند محیطی جذاب ایجاد کنند و ورزش را لذت‌بخش‌تر کنند.

معایب:
– هزینه فناوری: تجهیزات VR و نظارت با کیفیت بالا می‌توانند گران باشند و ممکن است دسترسی برخی کاربران را محدود کنند.
– وابستگی به فناوری: کاربران ممکن است به حمایت عاطفی از طریق فناوری عادت کنند که این ممکن است توانایی خودتحرکی آن‌ها را در زمانی که دستگاه‌ها در دسترس نیستند، محدود کند.
– حواس‌پرتی: تمرکز بیش از حد بر بازخورد عاطفی ممکن است کاربران را از تمرین فیزیکی خود منحرف کند و در نتیجه اثربخشی کلی ورزش را کاهش دهد.

لینک‌های مرتبط:
– NIH
– CDC
– ACE Fitness