John Nowacky
Gevestigde uitgever Blast Entertainment uit Londen betrad mogelijk laat de PlayStation 2-scene, maar ze hadden een plan. Door te profiteren van de grote demografie van tieners en pre-tieners van de PS2, streefde Blast ernaar om games op basis van populaire tv-shows en films uit te brengen tegen een betaalbare prijs. Hun strategie werd mogelijk gemaakt door de lagere publicatiekosten van Sony.
De poging van Blast om te profiteren van de bestaande populariteit van de PS2 bracht wel zijn eigen set uitdagingen met zich mee. Tegen de tijd dat Blast in 2006 op het toneel verscheen, hadden de meeste studio’s al een portfolio van PS2-games en een verzameling motoren en assets klaar om opnieuw te gebruiken. Om kosten te besparen, greep Blast vaak terug op het herschikken van bestaande games of het gelijktijdig laten ontwikkelen van games door meerdere studio’s.
Deze kostenbesparende aanpak stelde Blast in staat om de rechten van oudere filmmateriaal te verkrijgen tegen bodemprijzen. Europese PS2-eigenaren kregen games voorgeschoteld gebaseerd op klassiekers zoals “Dr. Dolittle,” “Jumanji,” en “Beverly Hills Cop.” Hoewel dit herkenbare eigendommen waren, zijn sommige mogelijk niet resonant met de beoogde doelgroep, vooral bij games zoals “Beverly Hills Cop” die meer gericht waren op volwassenen.
Een belangrijke uitdaging waarmee Blast werd geconfronteerd, was het gebrek aan rechten om de gelijkenissen van acteurs in hun games te gebruiken. In plaats daarvan vertoonden hun filmkoppelingen vaak generieke / cartoonachtige personages, wat de connectie met de originele films verwaterde. Dit was met name duidelijk in “Beverly Hills Cop,” waar de protagonist meer leek op Vin Diesel dan op Eddie Murphy’s iconische Axel Foley.
Ontwikkeld door Atomic Planet, was het “Beverly Hills Cop” spel een first-person shooter met een mix van sluipsequenties, vuurgevechten en mini-games. Het korte spel werd echter opgevuld met niet overslaanbare tussenfilmpjes, gebrek aan controlepunten en onzichtbare muren. Deze ontwerpkeuzes maakten het spel moeizaam en gaven weinig beloning voor de inspanningen van de speler.
Visueel gezien was “Beverly Hills Cop” grof, met hoekige personages en achtergronden. Het ontbrak aan de beruchte themamuziek en technische gebreken, zoals vijanden die niet verticaal konden mikken, beïnvloedden verder de algehele ervaring. Het spel ontbeerde solide schietmechanica, wat resulteerde in onrealistisch en niet-inspirerend gevecht.
Achteraf gezien is het duidelijk dat Blast er niet in slaagde om het volledige potentieel van een “Beverly Hills Cop” spel te realiseren. Uitgebracht op een moment dat andere jaren ’80-films succesvolle aanpassingen ontvingen, miste het spel de doel, vanwege de overhaaste ontwikkeling en het beperkte budget. Met meer tijd en middelen hadden de gebreken kunnen worden aangepakt, resulterend in een meer plezierige ervaring.
Uiteindelijk vertegenwoordigde het “Beverly Hills Cop” spel een gemiste kans voor Blast Entertainment. In plaats van een gepolijste en boeiende game af te leveren, leek het meer een ‘box-ticking’ oefening te zijn, overhaast in de winkelschappen geplaatst simpelweg omdat ze dat konden.
Toegevoegde Feiten:
1. Blast Entertainment bracht ook games uit voor andere platforms zoals de Nintendo DS en Game Boy Advance.
2. Blast’s games kregen vaak gemengde beoordelingen van critici en spelers, waarbij velen wezen op hun lage productiewaarden en gebrek aan innovatie.
3. Blast kreeg te maken met stevige concurrentie van andere uitgevers die veel eerder hun positie op de PS2-markt hadden gevestigd.
4. De games van Blast waren primair gericht op de Europese markt, met beperkte beschikbaarheid in andere regio’s.
5. Blast’s strategie om betaalbare spellen uit te brengen op basis van populaire IP’s was niet uniek, aangezien andere uitgevers ook een vergelijkbare benadering volgden tijdens het PS2-tijdperk.
Belangrijke Vragen en Antwoorden:
1. Wat waren de grootste uitdagingen van Blast Entertainment op de PS2-markt?
Antwoord: Blast werd geconfronteerd met uitdagingen zoals laat op de markt komen, vertrouwen op kostenbesparende methoden, rechten verkrijgen om de gelijkenissen van acteurs te gebruiken, en het afleveren van een gepolijste ervaring met beperkte middelen.
2. Hoe verkreeg Blast Entertainment de rechten voor filmeigendommen?
Antwoord: Blast verkreeg de rechten voor oudere filminhoud tegen bodemprijzen, mogelijk als gevolg van de afname in waarde van deze IP’s en de verminderde publicatiekosten die door Sony werden aangeboden.
3. Wat waren de belangrijkste gebreken in het “Beverly Hills Cop” spel?
Antwoord: Het “Beverly Hills Cop” spel had ontwerpfouten zoals niet overslaanbare tussenfilmpjes, gebrek aan controlepunten en onzichtbare muren. Het ontbrak ook aan solide schietmechanica en leed onder technische fouten zoals vijanden die niet verticaal konden mikken.
Voordelen:
– De strategie van Blast Entertainment om games uit te brengen op basis van populaire IP’s tegen een betaalbare prijs stelde hen in staat om de grote demografie van PS2-gebruikers te bereiken.
– Door bestaande games opnieuw vorm te geven of meerdere studio’s in te schakelen, kon Blast kosten besparen en de rechten van filmmateriaal voor lagere prijzen verkrijgen.
– Blast’s games boden fans van de filmcontent de kans om zich met hen te engageren op een ander medium.
Nadelen:
– Blast kreeg te maken met stevige concurrentie van andere uitgevers met een meer gevestigde aanwezigheid op de markt.
– Het gebrek aan gepolijste productiewaarden en originaliteit in de games van Blast resulteerde in gemengde beoordelingen en beperkt succes.
– De overhaaste ontwikkeling en het beperkte budget van Blast’s games resulteerden vaak in een teleurstellende game-ervaring.
Voorgestelde gerelateerde link: blast-games.com
