Annabelle Stephenson
Gamen is sinds de start aanzienlijk geëvolueerd en vooruitgegaan gedurende de jaren. Echter, er zijn mensen die vinden dat recente trends in de industrie zorgen voor een afname van de aantrekkingskracht van videospellen. Als een gamer in hart en nieren, kan ik niet anders dan deze veranderingen opmerken en mij afvragen of gamen daadwerkelijk evolueert en verbetert.
Een van de features die lijkt te verdwijnen uit moderne spellen is het splitscherm spelen. De mogelijkheid om met vrienden en familie in dezelfde kamer te spelen, was vroeger een gekoesterd aspect van gamen, maar nu wordt het steeds zeldzamer. Systeemkoppelingen op consoles vervagen ook, waardoor velen nostalgisch worden naar die dagen waarop meerdere consoles werden aangesloten voor een multiplayer-ervaring.
Een andere zorgwekkende trend is de release van spellen in onafgewerkte of slecht geoptimaliseerde toestanden. Het komt steeds vaker voor dat spellen grote patches nodig hebben om bugs te repareren en prestaties te verbeteren, soms zelfs groter dan de omvang van het volledige spel zelf. Deze mentaliteit van “nu uitbrengen, later repareren” is niet alleen frustrerend voor spelers, maar kan ook de algehele ervaring van een spel bezoedelen.
Verder verandert de verschuiving naar digitale downloads en streaming de manier waarop we spellen consumeren. Hoewel dit handig kan zijn voor sommigen, betekent het ook dat fysieke exemplaren en eigendom van spellen minder belangrijk worden. Sommige bedrijven maken hun spellen zelfs niet-installeerbaar vanaf de schijf alleen, wat zorgen oproept over het behoud van spellen en eigendomsrechten.
Bovendien brengt de opkomst van free-to-play spellen zijn eigen uitdagingen met zich mee. Hoewel deze spellen als “gratis” worden gelabeld, eindigen ze vaak duurder te zijn dan het kopen van een spel tegen volledige prijs vanwege de microtransacties en in-app aankopen die prominent aanwezig zijn. Deze focus op het zoveel mogelijk geld extraheren van spelers kan afleiden van het totale spelplezier.
Bovendien worden multiplayermogelijkheden nu achter dure game-abonnementsservices vergrendeld, waardoor de opties voor degenen die alleen online willen spelen beperkt worden. Deze stap heeft niet alleen invloed op het aantal spelers, maar creëert ook barrières binnen de gaminggemeenschap.
Al deze veranderingen leiden ertoe dat sommige langdurige gamers, zoals ikzelf, hun voortdurende betrokkenheid bij de hobby in twijfel trekken. De vreugde en de vrijheid van keuze die ooit essentieel waren voor gamen, verdwijnen langzaam, vervangen door een systeem waar bedrijven dicteren hoe en wat we spelen.
Hoewel het ontmoedigend is om deze veranderingen te zien, is het belangrijk om te onthouden dat er nog steeds een groot aanbod van spellen is om van te genieten. Veel gamers kunnen ervoor kiezen om zich te richten op de spellen die ze al bezitten, troost vindend in de klassiekers die hun liefde voor gamen hebben gevormd.
Uiteindelijk sluit de zich ontwikkelende wereld van modern gamen misschien niet aan bij de voorkeuren van iedere individu, maar het is aan elk van ons om te bepalen hoe we omgaan met het medium. Of we nu doorgaan met het omarmen van nieuwe ervaringen of troost vinden in de nostalgische bekendheid van oude spellen, de liefde voor gamen zal altijd een weg vinden om te blijven bestaan.
