Meditering med oppmerksomheit viser lovande resultat i behandling av internettspelproblem

Ein nyleg studie som vart haldt ved Hangzhou Normal University i Kina har vist effektiviteten av mindfulnessmeditasjon (MM) i behandling av vaksne med Internett-spillforstyrring (IGD). IGD er assosiert med ulike helse- og mentale problem, inkludert emosjonsregulering, kognitiv svekking, utføringsdysfunksjon og fysiske problem.

Tidlegare forsking har funne at individer med IGD opplever sterk trang, som er knyttet til endringar i frontale hjerneområde som orbitalfrontal cortex og dorsolateral prefrontal cortex. I tillegg er det observert endringar i tilkoplingar mellom hjerneområde involvert i belønningsprosessering og utføringskontroll hos individer med IGD.

Sjølv om det er avgrensa behandlingar tilgjengeleg for IGD, har MM vist seg lovande som terapeutisk intervensjon. MM er ein sosialt akseptert terapi som aukar oppmerksamheit og sjølvregulering. Det involverer å vere til stades under sesjonar utan dømmekraft og halde seg avslappa vaktsamt mot distraksjonar.

Den randomiserte kliniske studien involverte 80 deltakarar med IGD som vart tilfeldig tildelt enten til MM-gruppa eller kontrollgruppa, som fekk progressiv muskelavslapping (PMR). Studien fann at både MM- og PMR-gruppene viste ein reduksjon i indikatorane for IGD etter intervensjonen. Likevel viste MM-gruppa ein større reduksjon i speltranga samanlikna med PMR-gruppa.

Studien undersøkte òg dei nevrale mekanismane som ligg til grunn for effektiviteten av MM i behandling av IGD. Det vart lagt merke til at MM førte til redusert aktivering i hjerneområde knytt til trang, inkludert lentiforme kjernar, medialfrontal gyrus og insula. Desse områda spelar ei rolle i dopaminerg kretsløp og har vore innblanda i cue-induserte trangar.

Funnene tyder på at MM kan endre frontopallidale responstar knytt til trangar og kan vere ein effektiv behandling for IGD. Meir forsking er nødvendig for å utforske dei langtidseffektane av MM og potensialet som ein omfattande intervensjon for IGD.

Fakta som ikkje vart nemnt i artikkelen, men relevante for temaet, inkluderer:
1. Internett-spillforstyrring (IGD) er anerkjent som ein psykisk helseforstyrrelse av Verdas helseorganisasjon (WHO) og er oppført i den internasjonale klassifikasjonen av sjukdommar (ICD-11).
2. IGD kjenneteiknast av overdriven eller problematisk bruk av internettspelet, som fører til betydeleg svekkelse i ulike sider av livet.
3. Mindfulnessmeditasjon (MM) er ein praksis som inneber å fokusere merksemda på noverande øyeblikk og akseptere det utan dom.
4. MM har vorte grundig studert i samanheng med ulike psykiske helseforstyrringar, inkludert avhengigheit, angst og depresjon.
5. Konseptet med MM kjem frå buddhistiske tradisjonar, men har vorte sekularisert for terapeutiske føremål.
6. Mindfulnessbasert kognitiv terapi (MBCT) er eit strukturert program som kombinerer element av mindfulnessmeditasjon med teknikkar frå kognitiv atferdsterapi (CBT), og har vist seg å vere effektiv i ulike forstyrrelser.

Dei viktigaste spørsmåla om MM i behandling av IGD kan innebere:
1. Har MM langtidseffektar på å redusere symptom på IGD?
2. Kva er dei underliggjande mekanismane gjennom som MM reduserer trangar og betrar sjølvdirektivet hjå individer med IGD?
3. Er MM meir effektiv enn andre behandlingsmetodar for IGD, som kognitiv atferdsterapi eller medikament?
4. Er det spesifikke populasjonar eller undergrupper av individer med IGD som er meir tilbøyelege til å nyte godt av MM?

Sentrale utfordringar eller kontroversar knytt til temaet kan vere:
1. Mangel på standardiserte diagnostiske kriteria for IGD, som fører til variasjonar i forskingsfunn og behandlingsmetodar.
2. Moglegheit for sjølvsjekkbias i studiar som involverer MM, sidan individer som er meir motiverte til å delta i praksisen, kan vere meir tilbøyelege til å delta.
3. Den subjektive naturen til sjølvrapportmål som blir nytta for å vurdere resultat i studiar om MM og IGD, som kan avgrense objektiviteten til funna.
4. Den avgrensa tilgangen og tilgjengelegheita av MM-program og kvalifiserte instruktørar, som kan hemme den allmenne implementeringa av denne intervensjonen for IGD.

Fordelar med å bruke MM i behandling av IGD kan vere:
– MM er ein ikkje-farmakologisk og ikkje-invasiv intervensjon som kan integrerast lett i eksisterande behandlingsmetodar.
– MM aukar oppmerksomheitskontroll, emosjonell regulering og sjølvmedvit, som er viktige ferdigheiter for individer med IGD å utvikle.
– MM fremjar ei ikkje-dømmekraftig haldning og aksept av noverande øyeblikksopplevingar, som kan hjelpe individer med IGD å redusere sjølvkritikk og skam knytt til speleåtferda deira.

Ulemper med å bruke MM i behandling av IGD kan vere:
– MM kan ikkje vere passande for alle individer med IGD, sidan det krever ein viss vilje til å engasjere seg i introspeksjon og sjølvrefleksjon.
– Effekten av MM kan variere avhengig av individets motivasjon og engasjement for praksisen.
– MM kan ikkje handsame underliggande psykologiske eller sosiale faktorar som bidreg til IGD, som einsamheit, sosial angst eller lågt sjølvbilete, som kan krevje ytterlegare terapeutiske intervensjonar.

Forslåtte relevante lenker til hovudområdet:

Amerikansk psykiatriforeining – DSM-5
Verdas helseorganisasjon – Spillforstyring
Harvard Health – Praksis og terapi med mindfulnessmeditasjon
Nasjonalt senter for bioteknologiinformasjon – Mindfulnessmeditasjon: Ein innføring for reumatologar