Developing Social Skills in Teenagers with Virtual Reality Training
Scientists are exploring the potential of virtual reality (VR) as a tool to help teenagers with developmental language disorders improve their social skills. A recent study conducted in the Netherlands investigated the effectiveness of VR training in enhancing the socio-emotional functioning of adolescents with language difficulties. The motivation behind this research lies in the unique challenges faced by these individuals, including increased shyness, difficulties in establishing positive peer relationships, and a higher risk of social isolation and depression.
Traditionally, methods for improving socio-emotional functioning in this population have relied heavily on hypothetical scenarios, which proved to be less effective due to language barriers. Recognizing the need for alternative training methods, researchers turned to VR technology. With its immersive and interactive capabilities, VR offers a behaviorally focused approach that could bypass the limitations of traditional methods.
The study included nine adolescents diagnosed with developmental language disorders. Over a period of six weeks, participants attended weekly 50-minute sessions that involved completing questionnaires, discussing and practicing skills, and engaging in VR training called InterAction. The VR training included activities such as discussing target skills, analyzing role-play videos, practicing skills verbally, and interacting with virtual peers in various social scenarios.
The findings revealed that VR training was feasible and well-received in a school setting. While there were minor technical issues, participants reported no negative effects of VR. In fact, they expressed high levels of enjoyment and anticipation for future sessions. The training was rated as realistic, indicating a strong sense of presence and engagement.
However, the results were not consistent across all participants. While some showed improvement in certain socio-emotional skills, others displayed less convincing progress. The variability could be attributed to initial overestimation of abilities, which participants became aware of during the training.
Although the study primarily focused on exploring the feasibility of VR training, its promising results suggest the potential for VR to be an effective tool in improving social skills in this specific group. Future research should involve larger participant groups, control conditions, and a mix of measures to better assess its effectiveness.
Naukowcy eksplorują potencjał rzeczywistości wirtualnej (VR) jako narzędzia, które może pomóc nastolatkom z zaburzeniami rozwoju językowego poprawić swoje umiejętności społeczne. Najnowsze badanie przeprowadzone w Holandii badało skuteczność treningu VR w poprawianiu funkcjonowania społeczno-emocjonalnego u nastolatków z trudnościami językowymi. Motywacją do tego badania jest unikalne wyzwania, którym muszą stawić czoło te osoby, w tym zwiększona nieśmiałość, trudności w nawiązywaniu pozytywnych relacji z rówieśnikami oraz wyższe ryzyko izolacji społecznej i depresji.
Tradycyjne metody poprawy funkcjonowania społeczno-emocjonalnego w tej populacji opierały się głównie na hipotetycznych scenariuszach, które okazały się mniej skuteczne ze względu na bariery językowe. Zrozumienie potrzeby alternatywnych metod szkoleniowych skłoniło badaczy do sięgnięcia po technologię VR. Dzięki swoim możliwościom immersyjnym i interaktywnym, VR oferuje behawioralne podejście, które może omijać ograniczenia tradycyjnych metod.
Badanie obejmowało dziewięcioro nastolatków z rozpoznanymi zaburzeniami rozwoju językowego. W ciągu sześciu tygodni uczestnicy uczestniczyli w cotygodniowych sesjach trwających 50 minut, które obejmowały wypełnianie kwestionariuszy, dyskusje i praktykę umiejętności oraz uczestnictwo w treningu VR o nazwie InterAction. Trening VR obejmował działania takie jak dyskusje na temat umiejętności docelowych, analiza filmów z pokazami, praktykowanie umiejętności werbalnych oraz interakcja z wirtualnymi rówieśnikami w różnych scenariuszach społecznych.
Wyniki wykazały, że trening VR był wykonalny i dobrze przyjęty w szkolnym środowisku. Mimo pewnych drobnych problemów technicznych, uczestnicy nie zgłaszali negatywnych efektów VR. Wręcz przeciwnie, wyrażali wysoki poziom zadowolenia i oczekiwania na przyszłe sesje. Trening został oceniony jako realistyczny, co wskazuje na silne poczucie obecności i zaangażowania.
Jednak wyniki nie były jednolite u wszystkich uczestników. Podczas gdy niektórzy wykazywali poprawę w pewnych umiejętnościach społeczno-emocjonalnych, inni prezentowali mniej przekonujące postępy. Różnorodność ta mogła wynikać z początkowego przecenienia umiejętności, o czym uczestnicy zdali sobie sprawę podczas treningu.
Mimo że badanie koncentrowało się głównie na eksploracji wykonalności treningu VR, obiecujące wyniki sugerują, że VR może być efektywnym narzędziem poprawiającym umiejętności społeczne w tej konkretnej grupie. Przyszłe badania powinny obejmować większe grupy uczestników, warunki kontrolne i różnorodne miary, aby lepiej ocenić jego skuteczność.
The source of the article is from the blog papodemusica.com