Tom Misch
W latach 80. XX wieku komputery osobiste były dalekie od potęg graficznych, jakie znamy dzisiaj. Maszyny takie jak IBM PC 5150 i jego klony były ograniczone do wyświetlaczy z samym tekstem lub niskiej rozdzielczości grafiką bitmapową. Maksymalna rozdzielczość grafiki kolorowej wynosiła zaledwie 320 x 200 pikseli, z paletą składającą się z czterech kolorów.
W tamtych czasach możliwości graficzne pozostawiały wiele do życzenia. Komputery domowe takie jak Commodore 64 chwaliły się grafiką 16-kolorową, a Apple wprowadzał Apple IIc z jeszcze wyższą rozdzielczością i opcjami kolorów. IBM musiał nadgonić, i tak powstał Rozszerzony Adaptor Graficzny (EGA).
Oryginalna karta EGA, zaprojektowana dla IBM PC/AT, była ogromną kartą rozszerzeń mierzącą ponad 13 cali długości. Zawierała specjalizowane układy scalone, kontrolery pamięci i gwarantowaneze działanie poprzez zegary kryształowe. Początkowo miała 64 KB pamięci RAM, ale można było ją zaktualizować do 192 KB.
Jedną z kluczowych cech karty EGA była jej kompatybilność z istniejącymi wyświetlaczami, takimi jak Adaptator Grafiki Kolorowej (CGA) i Adaptator Monochromatyczny (MDA). Osiągnięto to poprzez użycie tego samego złącza i dodanie przełączników DIP do wyboru monitora.
EGA przynioł znaczne ulepszenia w stosunku do CGA. Oferował różne rozdzielczości do 640 x 200 lub 640 x 350 pikseli i paletę 64 kolorów, co pozwalało na bardziej atrakcyjną wizualnie grafikę. Gry takie jak „The Secret of Monkey Island” pokazały wyraźną różnicę między wizualiami EGA i CGA.
Jednak EGA miał jedną główną wadę: jego wygórowana cena. Podstawowa karta EGA kosztowała ponad 500 dolarów, a dodanie Karty Rozszerzenia Pamięci i kompatybilnego monitora podnosiło cenę do prawie 1000 dolarów. To sprawiło, że EGA była luksusem przeznaczonym tylko dla najbardziej oddanych entuzjastów komputerów PC.
Na szczęście na rynek wkroczyły inne firmy, oferując tańsze karty graficzne kompatybilne z EGA. Firma Chips and Technologies (C&T) opracowała mniejszy, bardziej ekonomiczny chipset, co doprowadziło do wprowadzenia licznych klonów EGA. Oparło to drogę do zdobycia znaczącej części rynku przez EGA, obejmując ponad 40% sprzedaży kart graficznych z układem dodatkowym do 1986 roku.
EGA również miała znaczący wpływ na branżę gier komputerowych. Umożliwiła tworzenie wizualnie imponujących gier, takich jak seria Advanced Dungeons & Dragons oraz przygodowe gry graficzne typu „Kings Quest” i „Maniac Mansion.” EGA pozwoliła na stworzenie gier akcji na PC, zawierających platformówki z przewijającym się tłem i nowatorskie silniki 3D.
Patrząc wstecz, EGA miała swoje ograniczenia, ale spełniła istotną rolę jako istotny kamień milowy w ewolucji grafiki komputerowej. Odrobiła drogę dla bardziej zaawansowanych standardów graficznych i posunęła granice tego, co było możliwe w rozwoju gier. Dziś zawdzięczamy wiele pokorze początku EGA w kształtowaniu krajobrazu gier komputerowych na PC.
