Minuteman D-17b: Od naprowadzania pocisków rakietowych do komputerów stacjonarnych

Pochodzenie wszechobecnego komputera stacjonarnego można wyśledzić do zaskakującego źródła – Minuteman D-17b, komputera który zasilał międzykontynentalną rakietę balistyczną o tej samej nazwie na początku lat 60. Choć może się wydawać dziwne, że komputer rakietowy ma jakiekolwiek powiązania z komputerami stacjonarnymi, to historia za tym jest fascynująca.

Gdy pociski Minuteman 1 były wycofywane na rzecz nowszych Minuteman 2, komputery wewnątrz tych rakiet zostały oddane uniwersytetom i instytucjom badawczym za darmo pod koniec lat 60. Były to komputery niepodobne do dużych maszyn wypełniających pomieszczenia, które były typowe w tamtym czasie. Według kanału na YouTube Alexandra, Minuteman D-17b można uznać za „komputer stacjonarny”, ponieważ był to ogólnego zastosowania mały i lekki sprzęt, który mógł obsłużyć pojedyncza osoba.

Sekcja sterowania rakiety, w tym komputer Minuteman D-17b, została wysłana do uniwersytetów po wycofaniu. To wyjaśnia cylindryczny kształt widoczny na zdjęciach komputera. Początkowo te maszyny były projektowane do celów naprowadzania, wykorzystując żyroskopy i akcelerometry do nawigacji inercyjnej. D-17b obliczał konieczne trajektorie w czasie rzeczywistym, co było niezwykłym osiągnięciem obliczeniowym dla swojego czasu.

Rakieta Minuteman była mniejsza niż się spodziewano, mierząc tylko 17 metrów wysokości i 170 cm szerokości. Sekcja sterowania zawierająca komputer D-17b miała 75 cm szerokości i 80 cm wysokości, co czyniło go większym niż typowy komputer stacjonarny, ale nadal nadającym się na biurko.

Komputer D-17b ważył 28 kg i miał dodecagonalną obudowę. W przeciwieństwie do współczesnych komputerów z układami scalonymi, wykorzystywał 75 pojedynczych płyt obwodowych, z których każda kontrolowała inne funkcje komputera. Liczba tranzystorów była zauważalnie niska, około 1500, z powodu obaw o niezawodność w tamtym czasie. W porównaniu, nawet skromny chip smartfona dzisiaj zawiera miliardy tranzystorów.

Drugim ważnym elementem D-17b był jego magnetyczny dysk twardy. Podczas gdy IBM 350, pierwszy komercyjny dysk twardy, ważył tonę metryczną, dysk D-17b był niezwykłym osiągnięciem w dziedzinie miniaturyzacji. Chociaż pojemność przechowywania jest nieznana, zdolności przechowywania i odtwarzania danych tego dysku przyczyniły się do statusu D-17b jako komputera ogólnego zastosowania.

Mimo wysokiej ceny około 2 milionów dolarów, D-17b zapoczątkował dostarczanie wydajności obliczeniowej w kompaktowym opakowaniu. Dzisiaj wciąż można zobaczyć D-17b w Muzeum Historii Komputerów w Mountain View, w Kalifornii, a inny jest wystawiony w muzeum w Montanie.

Podczas gdy Minuteman D-17b może nie przypominać komputerów, które znamy dzisiaj, odegrał znaczącą rolę w miniaturyzacji technologii komputerowej. To niesamowite, że coś tak destrukcyjnego jak rakieta nuklearna przyczyniło się do cudów nowoczesnej informatyki.

The source of the article is from the blog mivalle.net.ar