Annabelle Stephenson
Nintendo oyunları her zaman tüm yaşlar için favori olmuştur. Nintendo Switch’in tanıtılmasıyla birlikte, bu oyunlara duyulan heyecan yeni zirvelere ulaşmıştır. Ancak, popülerlikle birlikte ciddi bir fiyat etiketi de gelmektedir. Ben de dahil olmak üzere birçok oyuncu, dijital Nintendo oyunlarının fiyatlarının fiziksel versiyonlarından önemli ölçüde daha yüksek olduğunu fark etmiştir.
Bir ebeveyn olarak, dokuz yaşındaki kızımın Nintendo Switch sahibi olma isteğini ifade ettiğini duyduğumda bir ikilemde kendimi buldum. Uzun düşüncelerden sonra, onun için küçük bir oyun koleksiyonu oluşturmaya karar verdim. İşte Nintendo platformunda dijital oyunların fahiş fiyatlarını keşfettiğim an buydu.
Bu sorunu fark eden ilk kişiler ailem oldu. Super Mario Bros. serisinin sadık bir hayranı olan kızım dahil, dijital oyunların neden bu kadar pahalı olduğunu anlamakta zorlandı. Fiziksel kopya gerektirmeden elimizin altında oyun bulundurma cazibesine rağmen, dijital ve fiziksel versiyonlar arasındaki fiyat farkı mantıklı görünmüyordu.
Daha fazla bilgi edinmek için çevrimiçi kaynaklara başvurdum. Mario vs. Donkey Kong ve Kirby’s Return to Dream Land Deluxe gibi dijital oyunların fiyatlarının, fiziksel versiyonlarıyla aynı veya daha yüksek olduğunu keşfettim. Bu keşif beni şaşırttı. Hiçbir somut değer veya ikinci el satış olasılığı sunmayan bir dijital versiyon için neden daha fazla ödeme yapılır?
Nintendo, fiyatlandırma stratejilerinin fiziksel perakendecilere destek sağlamayı ve rekabetçi bir pazar yaratmayı hedeflediğini iddia edebilir. Ancak, dijital oyunların değeri geçicidir. İkinci el satış veya paylaşım yapma imkanı sunmayan dijital oyunlar, fiziksel oyunların aynı sahiplik düzeyine sahip değillerdir.
Özellikle çocuklar, ilgileri sürekli değişen varlıklardır. Çocuğunuzun bir oyunda ilgisini kaybetmesi durumunda fiziksel kopyayı satabilmeniz güvence vericidir. Maalesef aynı şey dijital oyunlar için söylenemez. Bu, daha az için daha fazla ödeme yapmanın gerçekten buna değip değmediği veya sadece oyun endüstrisindeki fiyatlandırma stratejilerinin bir sonucu olup olmadığı sorusunu gündeme getiriyor.
Nintendo bu trendde yalnız değil. Birçok şirket, satın aldıkları oyunlara gerçekten sahip olmayan bir kiralama modeline geçmektedir. Örneğin, Microsoft bulut tabanlı oyunlara yönelmektedir ve fiziksel donemini geride bırakmaktadır. Sonuç olarak, oyun deneyimi daha geçici bir hale doğru kaymaktadır ve bu gelecek nesillerle uyumlu olmayabilir.
Fiziksel oyun kartuşları ve diskler döneminde büyüyen biri olarak, oyun tarihini biriktirme ve koruma fikrine duygusal bir bağlılık duyuyorum. Dijital alanın boş ve geçici hale geldiği bir gelecekte, gelecek nesillerin çocukluk anılarını yıllar sonra ziyaret etme fırsatına sahip olamayacaklarından endişe ediyorum. Belki de Atari’nin klasik oyun kartuşlarını yeniden yayınlama kararı, gelecek nesiller için oyunların fiziksel yapısını korumaya yönelik doğru bir adımdır.
Mevcut teknolojik trendlere karşı inatçı ve aksi gibi görünebilir, ancak umut ediyorum ki Nintendo’nun gelecekteki donanımları, Ubisoft gibi şirketlerin yolunu izlemek yerine Atari’nin ruhunu benimser. Kolaylık ve ek maliyetleri kabul etmeyi gerektirse bile, elektronik dosyaları kiralamak yerine fiziksel kartuşları satın alma seçeneği memnuniyetle karşılanacak bir uzlaşma olacaktır.
The source of the article is from the blog j6simracing.com.br
