بازیهای نینتندو همواره محبوبترین گزینه بین بازیکنانی از هر سنی بودهاند. با معرفی نینتندو سوئیچ، سرگرمی این بازیها به اوج جدیدی رسیده است. با این حال، همراه شهرت، قیمت سنگینی نیز به همراه میآید. تعداد زیادی از بازیکنان، از جمله خودم، متوجه شدند که قیمت بازیهای دیجیتال نینتندو نسبت به نسخههای فیزیکی آنها قابل مقایسه بیشتر است.
امروزه بهعنوان یک پدر، در یک دِلِمشکِش به موقعیتی قرار گرفتم که دختر نهسالهام خواست خُرید نینتندو سوئیچ رو به من اعلام کرد. بعد از تفکر طولانی، تصمیم گرفتم یک مجموعهی کوچک از بازیها برای دخترم تهیه کنم. در همین حین متوجه شدم تا چه حد بازیهای دیجیتال روی پلتفرم نینتندو قیمتگذاری مغازهای دارند.
والدین من از اول رویای این مسئله رو داشتند. حتی دختر پرفشارِ ترسیم شدهای من نیز که طرفدار سری بازی Super Mario Bros است نمیتواند فهمید به چه علت بازیهای دیجیتال اینقدر قیمت دارند. به رغم جاذبهی داشتن بازیها در دستمان بدون نیاز به ضرورت داشتن نسخهی فیزیکی، تفاوت قیمت نسخههای دیجیتال و فیزیکی احساس ناعادلانه بودن رو خیلی شدیدتر میکرد.
به منظور گرفتن اطلاعات بیشتر، به منابع آنلاین مراجعه کردم. کشف کردم که قیمت بازیهای دیجیتال نیز مانند Mario vs. Donkey Kong و Kirby’s Return to Dream Land Deluxe، با نسخههای فیزیکی یکسان یا حتی بیشتر است. این کشف توهم زدهام. چرا کسی بیشتر پول میپردازد برای نسخهی دیجیتالی که هیچ ارزش ملموس یا امکان فروش دوبارهای ندارد؟
ممکن است نینتندو بر این ادعا استدلال کند که استراتژی قیمتگذاری آنها بر این است که خردگردان فیزیکی را پشتیبانی کند و بازار رقابتی را ایجاد کند. با این حال، ارزش بازیهای دیجیتال پر رفتوآمد است. نسبت به بازیهای فیزیکی که قابلیت به فروش رفتن یا به اشتراکگذاشتهشدن را دارند، بازیهای دیجیتال همان سطح مالکیت را ندارند.
بهویژه، کودکان در علاقههای خود متغیر هستند. خوشبینکننده است که بدانیم اگر کودک از یک بازی خسته شود، نسخهی فیزیکی آن را میتوانیم بفروشید. متأسفانه، این برای بازیهای دیجیتال قابل انجام نیست. این مسئله سؤال میبرد که آیا پرداخت بیشتر برای کمتر را وقت واجد شرعی است، یا فقط نتیجهی استراتژیهای قیمتگذاری در صنعت بازیها است.
نینتندو در این روند تنها نیست. بسیاری از شرکتها به سمت مدل اجارهای در حال گذاری هستند، جایی که بازیکنان واقعاً نسخههای بازیای که خریداری میکنند را مالکیت نمیکنند. برای مثال، مایکروسافت بر روی بازی دستکامی مبتنی بر ابر (cloud-based gaming) کار میکند و از دستگاههای سخت افزاری فیزیکی جدا میشود. به همین ترتیب، بازیها در حال جابجایی به سمت تجربهای بیشترجریان، که شاید با نسلهای آینده همسو نباشد.
به عنوان یک فردی که در زمان کارتریجهای بازی و دیسکهای فیزیکی بزرگ شد، من به ایدهی جمعآوری و حفظ تاریخچهی بازیها افزون هستم. نگرانم که نسلهای آینده به همان امکان برگشت به خاطرات کودکی خودشان در دههها بعد دسترسی نخواهند داشت، چون فضای دیجیتال خالی و زمانی میشود. شاید تصمیم اخیر آتاری برای بازنشر کارتریجهای بازی کلاسیک یک قدم در جهت درست باشد که برای حفظ حقیقت فیزیکی بازیکاری روند است.
اگرچه به نظر ممکن است سرسخت و مخرب به حساب آمده و مغایر با جریانهای فناوریای فعلی باشد، امیدواریم که سختافزار آیندهٔ نینتندو به جای رهبری شرکتهایی مانند Ubisoft به روحیهی آتاری عمل کند. حتی اگر به معنی تضحیات شدن از راحتی و پذیرش هزینههای اضافی باشد، قابلیت خرید کارتریجهای فیزیکی به جای اجارهٔ پروندههای الکترونیکی توافقی خوشآمدی است.
سوالات متداول (FAQs):
1. مشکلهایی که نویسنده در خرید نینتندو سوئیچ برای دخترش با آن مواجه شد چه بود؟
نویسنده در هنگام خرید نینتندو سوئیچ با قیمتهای بسیار بالای بازیهای دیجیتال نینتندو مواجه شد.
2. چرا نویسنده در خواست خرید بازی “واندر” از والدین خود را داشت؟
نویسنده میخواست بازی “واندر” را به عنوان هدیهی اصلی برای دخترش بخرد، بنابراین از والدینش پرسید که آیا تمایل به خرید آن دارند یا نه.
3. چه تفاوتهایی بین نسخهی دیجیتال و فیزیکی بازی “کیربی” وجود دارد؟
نسخهی دیجیتال بازی “کیربی” با قیمت 49.99 پوند در دسترس است، در حالی که نسخهی فیزیکی آن بر روی کارتریج با قیمت 37.99 پوند موجود است.
4. برای چه دلیل نینتندو از تفاوت قیمت بین بازیهای دیجیتال و فیزیکی استدلال میکند؟
به گفتهٔ نینتندو، استراتژی قیمتگذاری آنها بر این است که بازار رقابتی فروشگاههای فیزیکی را حفظ کنند.
5. به چه دلیل نویسنده باور دارد که بازیهای دیجیتال کمتر ارزش دارند نسبت به بازیهای فیزیکی؟
نویسنده باور دارد که بازیهای دیجیتال کمتر ارزش دارند چون به یک حساب خاص وابسته هست
The source of the article is from the blog j6simracing.com.br