بازیهای نینتندو همیشه یکی از محبوبترین بازیها در میان گیمرهای همه سنین بودهاند. با معرفی نینتندو سویچ، هیجان مراقبت این بازی ها به اوج خود رسیده است. با این حال، همراه با این محبوبیت نقطه قوتی قیمت بالایی نیز هست، بسیاری از گیمرها، از جمله خود من، مراقب این موضوع شدند که قیمت بازیهای دیجیتال نینتندو بسیار بیشتر از نسخههای فیزیکی آنها است.
جدیداً به عنوان یک والدین، خودم در موقعیتی قرار گرفتم که دختر 9 سالهام بیان کرد که شدتاً تمایل دارد به دست داشتن نینتندو سویچ شخصی برسد. پس از زیادی سر و سامان به این فکر، تصمیم گرفتم تا من مجموعه ای کوچک از بازیها را برای او بسازم. از همان موقع دیدم که قیمت بازیهای دیجیتال در پلتفورم نینتندو بیش از حد بالاست.
والدین من اولین کسانی بودند که به این موضوع توجه کردند. حتی دخترم که طرفدار حقیقی سری ماریو بروس است، نمیتوانست درک کند چرا بازیهای دیجیتال انقدر بیشتر از نسخه فیزیکی خود هستند. از فرصتی برخوردار شدم و به منابع اینترنتی روی آوردم. دیدم که قیمت بازیهای دیجیتال مانند “ماریو در برابر دانکی کونگ” و “بازگشت کربی به سرزمین رویاهای دلوب” با قیمت های نسخههای فیزیکی آنها برابر یا حتی بالاتر است. این موضوع باعث به مقدار گیج شدنم شد. چرا کسی بیشتری را بابت نسخه دیجیتالی که هیچ ارزش ملموسی و هیچ امکان فروش دوباره ندارد، پرداخت کند؟
شاید سازندگان نینتندو بتوانند بگویند که استراتژی قیمتگذاری آنها به نفع خردهفروشان فیزیکی و ایجاد بازار رقابتی است. با این حال، ارزش بازیهای دیجیتال همچنان ناپایدار است. مقایسه شده با بازیهای فیزیکی که قابل فروش یا به اشتراک گذاری هستند، بازیهای دیجیتال همان سطح مالکیت را ندارند.
به ویژه کودکان در علایق خود متغیر هستند. اگر فرزند شما از یک بازی علاقه مندی کم کند، خوب است بدانید که اگر روند کپیبرداری فیزیکی را در نظر بگیرید میتوانید نسخه فیزیکی آن را بفروشید. متاسفانه همین چیز را نمیتوان در مورد بازی های دیجیتال گفت. این سئوال پیش می آید که آیا پرداخت چیزی بیشتر بابت کمتر آن ارزش دارد یا این امر نتیجه استراتژی قیمت گذاری شرکت های صنعت بازی سازی است.
نینتندو تنها شرکتی نیست که در این روند قرار گرفته است. بسیاری از شرکت ها در حال انتقال به یک مدل اجاره ای هستند، که گیمرها واقعاً بازی هایی که خرید کرده اند را مالک نیستند. برای مثال، مايکروسافت در حال بررسی بازی های مبتنی بر ابر هستند و از سخت افزار فیزیکی حرکت میکنند. نتیجتاً بر سر بازی ها به یک تجربه رایج تر میشود که احتمالاً با نسلهای آتی در انسجام نیست.
به عنوان کسی که در زمان کارتریج های فیزیکی و دیسک های بازی بزرگ شدم، در زمانش به ایده جمع آوری و حفظ تاریخچه بازی ها عاطفی میشوم. نگرانم که نسل های آینده فرصت مشابهی برای بازدید از خاطرات کودکی خود چند دهه بعد نخواهند داشت، زیرا فضای دیجیتال خالی و مهاجر است. شاید تصمیم اخیر آتاری در مورد بازی های کلاسیک راهی صحیح برای حفظ فیزیکی بازی برای نسل های آینده در نظر گرفته شود.
اگرچه ممکن است مقاوم و مخالف روند فعلی فناوری، امیدوارم که سخت افزار نینتندو در آینده با روح آتاری همراه شود تا به جای طی پسرانه شدن و قبول هزینه های اضافی، گزینه خرید کارتریج های فیزیکی به جای اجاره فایلهای الکترونیکی قابل قبول باشد.
۱. در خرید نینتندو سویچ برای دخترشان، نوع مشکلی را که نوشتن این مقاله با آن روبرو شدید، بیان کنید؟
نویسنده در هنگام خرید نینتندو سویچ با قیمت بالای بازیهای نینتندوی دیجیتالی مواجه شد.
۲. چرا نویسنده تصمیم گرفت از والدینش در خرید بازی “واندر” کمک بگیرد؟
نویسنده میخواست بازی “واندر” را به عنوان هدیه اصلی برای دخترش خریداری کند، بنابراین از والدینش برای خرید آن سوال کرد.
۳. چه تفاوتهایی در قیمت بین نسخه های دیجیتال و فیزیکی بازی “کربی” وجود دارد؟
نسخه دیجیتال بازی “کربی” با قیمت 49.99 پوند در دسترس است، در حالی که نسخه فیزیکی آن بر روی کارتریج با قیمت 37.99 پوند در دسترس است.
۴. چه دلایلی نینتندو درباره تفاوت قیمت بازیهای دیجیتال و فیزیکی بحث میکند؟
بر طبق بیانیه نینتندو، استراتژی قیمتگذاری آنها به منظور حمایت از خردهفروشان فیزیکی و ایجاد بازار رقابتی است.
۵. چرا نویسنده معتقد است بازیهای دیجیتال ارزش کمتری نسبت به بازیهای فیزیکی دارند؟
نویسنده معتقد است بازیهای دیجیتال ارزش کمتری دارد زیرا به یک حساب متصل هستند و نمیتوانند فروخته شوند.
اصطلاحات/فرهنگ لغت:
– نینتندو سویچ: یک کنسول بازی تولید شده توسط نینتندو که امکان بازی در خانه و در حال رفتن را فراهم میکند.
– بازیهای دیجیتال: بازیهایی که میتوانند دریافت و نصب شوند روی کنسول یا کامپیوتر.
– بازیهای فیزیکی: بازیهایی که به صورت رسانههای فیزیکی، مانند سیدی، دیویدی
The source of the article is from the blog xn--campiahoy-p6a.es