در دنیای فناوری واقعیت مجازی پیشرفته، یک آینده جدید برای علاقمندان به سفرهای مجازی در حال ظهور است. این ماجراجوییهای دیجیتال به فرصت منحصر به فردی برای کاوش مقاصد خارجی از راحتی خانه برخوردارند و سوالاتی را درباره آینده گردشگری سنتی و تأثیرات زیست محیطی آن به وجود میآورند.
روانشناس عصبشناس پل نوسبام، مزایای شناختی سفر را برجسته میکند و بیان میکند که آن، حل مسائل، هماهنگی و سازماندهی در مغز را تحریک میکند. علاوه بر این، این تجربه منجر به آزاد شدن دوپامین و اوکسیتوسین میشود که از طریق اکتشاف مجازی، بهبود کلی ما را تقویت میکند.
هر چند که سفر فیزیکی بدون شک به رشد شخصی کمک زیادی میکند، اما این باعث آسیبی به سیاره میشود. توقف موقت در هنگام شیوع ویروس کرونا منجر به بهبود موقت کیفیت هوا شد و اثر زیانآور زیست محیطی گردشگری را آشکار کرد. با افزایش رفاه و دسترسی به سفرها که به شدت در بین جوامع متوسط جوان و در حال ظهور در کشورهایی مانند هند و چین محبوب میشود، متخصصان در سالهای آینده یک افزایش قابل توجه در سفرهای بلندمدت پیشبینی میکنند.
سفر مجازی به عنوان یک راهحل پتانسیلدار برای کاهش تأثیر زیستمحیطی گردشگری سنتی ظاهر میشود. با فراهمکردن امکان “تجربه” مقاصدهای دوردست بدون انتشار گازهای گلخانهای، سفرهای مجازی قوانین صنعت هواپیما را به چالش میکشند. اگر فناوری به عنوان مورد نیاز ظاهر شود، ممکن است بتواند بخش گردشگری را انقلابی کند و دنیا را به شکلی که میشناسیم، تغییر دهد.
حال، وضعیت فعلی فناوری سفر مجازی به یک نگاه دقیقتر نیاز دارد. در حالی که استفاده از عینکهای واقعیت مجازی کاربران را به دنیاهای خیالی میبرد، اما تجربه معمولاً نیازهای واقعی سفر را برطرف نمیکند. برنامههای گردشگری مجازی از غنای حسی تجربیات واقعی، مانند بوی و طعم، که برای ایجاد خاطرات ماندگار سفر لازم است، غافلگیری میکنند.
سفر مجازی در حال حاضر تجربیات تصویری را ارائه میدهد اما نمیتواند تجربه جامع سفر فیزیکی را بازتولید کند. ناتوانی در جذب همه حواس هنوز یکی از نقاط ضعف بزرگ برنامههای گردشگری واقعیت مجازی است.
اگرچه سفر مجازی ممکن است برای آینده وعدههایی داشته باشد، اما هنوز آمادگی کامل برای جایگزین کامل تجربیات سفر سنتی را ندارد. این ممکن است یک زمان زیادی طول بکشد تا فناوری واقعیت مجازی بتواند تجارب سفری معتبر را بدون ترک محدوده خانه ارائه دهد.
پرسشهای متداول:
The source of the article is from the blog publicsectortravel.org.uk